Zomervakantie

Ik hou een tijdje pauze. Ik ga zwemmen en wandelen en tuinieren en lezen. En dat x 10. En... genieten van niksen.

Dus even geen tijd maken voor mijn weblog. Er zit namelijk meer aan vast dan alleen maar wat verhaaltjes schrijven. Ik ga tijd maken voor dolce far niente. Het is zomer en ik wil naar buiten.

Dus... pauze!

Een lied

Vrijdag, powesie-dag, maar vandaag wil ik je iets laten zien en horen, wat voor mij ook gewoon poëzie is.

Nog altijd ben ik lid van Instagram. Ik blader er graag een verloren kwartiertje in en zo kwam het dat ik iemand tegenkwam, waar ik inmiddels helemaal weg van ben en die ik ben gaan volgen: MiguelAngelo. Hij is één van de muzikaalste mensen die ik ken. En je weet: ik ben gek op muziek. Goede muziek.

Toen ik nog bij Vrouwenkoor Malle Babbe zong hebben wij eens in Elspeet op de Veluwe voor een enorme groep dominees uit elk land van Europa gezongen. Toen we "Gaude Mater Polonia" zongen stonden de twee Poolse dominees op en legden hun hand op hun hart. Ik vond het een prachtig lied. Met de tweede alten zongen wij de bas-partij. En wat denk je... MiguelAngelo heeft het lied vierstemmig gezongen en ik ben er eindelijk in geslaagd om het lied op YouTube te laten horen. Hij heeft toestemming gegeven!

Hier is het:

Prachtig vind ik het. Dat iemand vier verschillende melodiën kan opnemen en de techniek beheerst om het in één filmpje te laten zien en horen. Ik heb dit al 15 keer beluisterd, denk ik. Ja... ook de hoge sopraanstem is van hem. Enorm bereik!

Gaude Mater is het alternatieve Poolse volkslied. Het schijnt, dat de Polen dit lied nog mooier vinden dan het officiële volkslied.

Mooi! En zo gaaf gezongen door MiguelAngelo. 

Hij heeft nog veel meer opgenomen (zelfs 8-stemmig!) en ik zal zo nu en dan iets van hem op mijn blog zetten...

"Locust Iste" van Anton Bruckner bijvoorbeeld. Ik heb dat met het koor van de Kweekschool gezongen. Zit ook een heel verhaal achter... 

Hier is het YouTubeKanaal van MiguelAngelo voor nog meer moois: 

 klik

Naar Rotterdam

Een van mijn zwemvriendinnen had een leuk idee: naar de Kunsthal in Rotterdam! Wie gaat er mee? Ik was nog nooit in de Kunsthal geweest, dus... ik meldde me aan!

Heerlijk met z'n zessen in de trein naar Rotterdam. En het werd een geweldig leuke dag. Vanaf het station is het een eindje lopen naar de Kunsthal en waar kom je langs? Langs het Depot. Dat hoort bij het museum Boijmans van Beuningen. Wat een geweldig gebouw! Ik ben er gek op...

Het lijkt op een enorme badkuip van spiegels gemaakt. Heel indrukwekkend...

Op het www vond ik deze foto van bovenaf, dan krijg je een beetje een idee:

Boven op het dak is een heerlijk terras waar je lekker kunt lunchen en dat hebben we dan ook gedaan...

En na de lunch zijn we nog even het gebouw in geweest. Niet voor de kunst, want we gingen naar de Kunsthal, maar gewoon om een kleine herinnering te maken.

Ik vind het een fantastisch gebouw! Het trappenhuis... geweldig! Ik moest meteen aan Escher denken...

Maar... we liepen door, want onze "missie" was: De Kunsthal. Ik was er nog nooit geweest en was enorm verrast. Ook al weer zo'n gaaf gebouw. En een gaaf interieur. Er is nu heel veel te zien. 

Onder andere een grote tentoonstelling, die BLAUW heet... alleen maar blauwe werken.

Een echte Matisse:

Dan is er ook nog een enorme hal met 35 werken van Stephan Balkenhol, een kunstenaar die heel veel met hout werkt. Dit bijvoorbeeld, een mooi reliëf van hout gemaakt...

of deze:

Ik mag dat wel, een beetje absurde kunst. Veel van zijn werk is uit één stuk hout gemaakt.

En natuurlijk hebben we later op het terras van De Ballentent met uitzicht op de Maas gezeten. Het weer was voortreffelijk. 

Wat mij betreft alles voor herhaling vatbaar, naar Rotterdam of een andere stad. Ik heb genoten! Ook van de architectuur:

Op de foto hieronder zie je een beeld (énorm!! groot) op het stationsplein. Een stoere meid van 4 meter hoog!

En dan pak je de trein weer terug naar Haarlem. En weer kletsen en lachen. Een fijn stelletje meiden zijn wij! Wat een TOPDAG! Ik was lekker moe toen ik thuis kwam. 

(foto's met toestemming!)

Niks

Ineens zit er een luik dicht en heb ik een "writer's block"...

Is daar geen Nederlandse naam voor? Een schrijvers blokkade of zoiets?

Ik heb ideeën genoeg, maar ze inspireren me op dit moment niet. Ze komen niet door.

Dit blogje komt morgen, woensdag, uit dus "Vrouwen in de kunst"?

Of iets over een film? Een boek? De tuin?

Heb jij een idee? 

En wat als je niet gelezen wordt... waarom schrijf je dan. Ik geloof wel, dat ik gelezen word maar wie dan? Gisteren hebben 315 mensen mijn blog gelezen, zie ik in de statistieken. Wie zijn dat dan? Waarom melden zij zich niet?

Ik geloof dat ik aan vakantie toe ben en ik ga er maar eens een nachtje over slapen.

Maar ja... morgen krijgt Maria een nieuw heup en ik weet dat ze me leest en dat ze het ook wel leuk vindt. Dus Maria... sterkte!. 

Over 6 minuten doe ik de computer uit en als ik dan nog niks weet dan is dit het. Dan laat ik het hierbij. Even een plaatje zoeken en klaar! Geweldig! Ik heb het 5 minuten over bijna "niks" gehad!

En hier is niks... werkelijk waar... op youtube: 10 uur NIKS!

Vrouw Aap en de Tinka's van de buurvrouw.

Het is nog maar net licht als Vrouw Aap wakker wordt van een vreemd geluid.

Was het hier of op de zolder?

Ze kan het niet plaatsen en loopt naar de gang.

En wéér hoort ze vreemde geluiden.

Nee... het is niet hier in huis... het is hiernaast, bij de nieuwe buurvrouw, 

Een beetje een vreemde buurvrouw is dat. Met Tinka's! Oh... je weet niet wat Tinka's zijn? Dat zijn kuren. Dat zijn grillen. Dan weer is ze links en dan weer is ze rechts. Dan weer moet iets hier staan en dan weer daar. Dan weer moet hier een plank gemonteerd en dan weer moet er daar een steen doorgezaagd.

Voor dag en dauw staat Buurvrouw op. Met weer een Tinka. Zo irritant. En Vrouw Aap wordt daar wakker van. Die komt duidelijk slaap tekort. Het is een rotgeluid. Het schuurt door je hoofd. Vrouw Aap krijgt er hoofdpijn van. Getverderrie nog aan toe. Zal ze bij Buurvrouw aanbellen? En zeggen dat dat echt niet kan? Dat een normaal mens rust nodig heeft en niet midden in de nacht wakker gemaakt mag worden. En zeker niet met het doorzagen van een tegel...

Dan krijgt ze een appje van de nieuwe buurvrouw. Er staat: "Sorry!" meer niet. Alleen maar: sorry.

Me hoela denkt Vrouw Aap. Ik wil dit niet. Ik wil rust aan m'n kop. Ze antwoord niet op de app en gaat de straat op. Gaat ze ruzie maken? Nee, dat nou ook weer niet. Vrouw Aap is niet van de ruzie. Vrouw Aap loopt naar de bakker op de hoek. Ze weet dat die al voor dag en dauw aan het bakken is. Misschien heeft zij...

Jawel! Er liggen er al heel wat op de toonbank.

"Last van de nieuwe buurvrouw?" vraagt de bakker als zij er twee inpakt. Zij begrijpt haar tenminste...

Ze pakt er een derde bij en zegt: "Hier... die is voor de nieuwe buurvrouw"

De bakker is een goeie en zij begrijpt het tenminste!

(wordt misschien vervolgd)

Over het weekend...

Het was weer een heerlijk ontspannen weekend. We zaten lekker lang op het terras van pension Homeland aan het water bij het Marineterrein in Amsterdam.

In de verte zie je wat mensen zwemmen... Het is er voor jong en oud een geliefde plek geworden.

Ook op de kade wordt heel wat afgekletst en gegiecheld. Ik was een beetje bang dat er eentje in het water zou kukelen, maar gelukkig... ze bleven droog!

En dichterbij de kleine eilandjes voor de eenden en meerkoeten:

Het is er geweldig. 

Later nog een lekkere salade bij Henry op het balkon. Lekker fris. We hebben tot laat buiten gezeten... 

De zomer... ik ben er gek op!

En als ik dan ook nog eens twee tickets gewonnen heb voor Artis, dan kan mijn weekend echt niet stuk. Genieten!

Elke keer dat ik in Artis ben geweest

Begrijp ik de menschen weer zooveel beter

Van de dichter J. H. Leopold (1922)

Sja... wat mij betreft: leuk om er rondgezworven te hebben, maar eerlijk gezegd heb ik met de meeste dieren te doen. Je zal maar de hele dag op een stuk steen moeten liggen en geen kant uitkunnen...

En verder vind ik €29,- entree best wel duur. 

Maar goed: ze worden heel goed verzorgd! 

En... het is best een mooi park. Veel mooie bomen, bloeiende bloemen, waterpartijen...

Vrijdag... powesie! De waterlelie

Toen ik gisteren op weg naar huis over het Houtmanpad liep zag ik de witte waterlelies in bloei en ik dacht meteen aan het gedicht over de witte waterlelie van Frederik van Eeden. 

De waterlelie

Ik heb de witte waterlelie lief

Daar die zo blank is en zo stil haar kroon

uitplooit in het licht

Rijzend uit donker-koelen vijvergrond

heeft zij het licht gevonden en ontsloot

toen blij het gouden hart

Nu rust zij peinzend op het watervlak

en wenst niet meer.

Van Frederik van Eeden.

Uit de bundel: Enkele verzen 1898

Frederik van Eeden vond de waterlelie zo mooi, dat hij die als embleem gebruikte. Op al zijn boeken liet hij het afdrukken...

En deze zag ik gisteren dus:

Wonderschoon...