Computer kaduuk??

Voor alle zekerheid maak ik op vrijdag even een stukje voor maandag, want ik ben bang dat mijn pc het niet lang meer gaat doen.

Hij wordt steeds langzamer: het is dan ook een oudje... 

Dus als jullie niks meer van me horen, dan ben ik kaduuk!

Nee... niet ik!! Mijn PC! Maar dat had je vast al begrepen...

Nu het nog kan zet ik even wat bestanden op een externe harde schijf, dan zijn die tenminste gered...

U hoort nog van ons!

Powesie op vrijdag

In de serie "Blind Gepakt" kom ik uit op mijn boek met ballades van François Villon, in de vertaling van Ernst van Altena.

Kijk... hier is het boek:

Het is een oud boek, ik kocht het in 1963 en het is werkelijk helemaal stukgelezen... 

Alle ballades van François Villon staan er in. Links het origineel in het Frans en rechts de geweldige vertaling van Ernst van Altena.

François Villon was een vrijbuiter, een vagebond, een struikrover én een dichter uit Parijs. Geboren in 1431 en opgevoed door een oom. Hij studeert aan de Faculteit voor Letteren en Wijsbegeerte, waarna hij Meester in de Letteren wordt. Een briljant student is hij, maar tevens een nogal losgeslagen ventje...  De capriolen die hij uithaalt zijn eerst nogal onschuldig: grenstenen verplaatsen en uithangborden verwisselen. Maar gaandeweg wordt het erger: met andere studenten worden inbraken gepleegd, waarna hij door de politie wordt gezocht en het leven van een ware vagebond gaat leven. Na een vechtpartij komt hij in het cachot terecht. Hij wordt vrijgelaten en schrijft de beroemde ballades. 

Hij wordt gezien als een sympathieke rover...

Ik ben François wiens naam zo bont is. 

Parijs, dat mijn geboortegrond is,

hangt mij straks aan een touw dat rond is, 

zo leert mijn kop hoe zwaar mijn kont is.

Ik speelde gitaar in 1963, toen ik het boek kocht en ik heb een stuk of 4 ballades op muziek gezet en gezongen. Ik werd uitgenodigd in buurthuizen en zelfs in een roeivereniging om ze te komen zingen.

Dat was een leuke tijd, dat snap je zeker wel...

Het leukste vond ik de ballade, waarin Villon door een kier in een gordijn de kanunnik betrapt op het liefdesspel met zijn minnares Sidoine. 

Elk couplet eindigt hij met: 

"Geen schat zo groot als een gerieflijk leven"

Dit is overigens Ernst van Altena met Jacques Brel, voor wie hij alle chansons heeft vertaald:

Onder andere: Ne me quitte pas (Laat me niet alleen)

Tot slot François Villon, dichter en struikrover in de Middeleeuwen... Leuk om te zien:

Ik 

Een Pickwick-vraag

Laatst hadden we het Houtvaart-ontbijt, dat elk jaar weer een feestje is. Kijk... daar zitten we allemaal heerlijk in het zonnetje te ontbijten. Ieder jaar weer worden we verwend met gebakken eitjes, broodjes, krentebollen en fruit... en koffie... en thee

Dyon, een van onze zwemvrienden kwam naar mijn picknicktafel met een origineel idee: een pickwickvraag. De theezakjes komen van Pickwick (niet mijn thee overigens) en aan elk zakje zit een labeltje met een vraag. Vanaf nu noemen we het overigens de Pikwik vraag.

De vraag waar Dyon mee kwam was: "Waar zou je nog wel eens willen overnachten?"

Ik had meteen een antwoord klaar: in een tentje in de duinen. Lijkt me zo avontuurlijk... Inger wil graag een keer in een Yurt overnachten. Atie in het Okura-hotel en wie zat er tegenover mij? Ik weet het even niet... maar wel, waar die een keertje wilde overnachten: in The Grand Canyon! Toemaar!!

Het was ontzettend leuk om zo een onderwerp te hebben, hoewel we over ons zwembad niet uitgepraat raken, hoor! Daar zijn we allemaal dol op!

Ik heb er een paar van de koffietafel gered:

Ik wil graag weer naar ons huisje in Oostenrijk!

En jij?

Ik ga lekker even een Wordfeud rondje doen... en jij?

Sja... waar zou míjn hart nou sneller van gaan kloppen?

Dat zeg ik lekker niet, maar ik denk dat je het wel weet...

Nou Dyon, je idee is super! Die houden we erin! Lekker een beetje filosoferen met een Pikwikvraag...

(foto's met toestemming)

Vrouwen in de kunst...

Op zoek naar een vrouw in de kunst kwam ik niemand minder dan Charlotte Salomon tegen. 

Voordat ze door de nazi's werd vermoord verbeeldde Charlotte Salomon haar leven in 800 schilderijen. 

Leben? Oder Theater?  is de titel van het totale werk. Een verdrietig werk, maar ook een romantisch werk en heel spannend...

In 1943 overhandigde zij haar kunstwerk Leben? Oder theater? in een paar koffers aan een kennis en kort nadat zij dat had gedaan is ze in een van de concentratiekampen in Duitsland vermoord.

Ik heb het volledige kunstwerk een tijd geleden mogen bewonderen in het Joods Historisch Museum, die "Leben? Oder theater" een aantal weken in huis had en tentoonstelde, Het heeft toen heel veel indruk op me gemaakt. Eigenlijk was het een autobiografische beeldroman over haar leven.

De gouaches werden in het Joods Historisch soms wel drie rijen hoog opgehangen, met haar teksten erbij zodat het geheel eigenlijk als een stripverhaal te lezen was.

Toen haar moeder, tante en  nog 5 femilieleden in 1940 zelfmoord pleegden had haar opa tegen haar gezegd: Jij zult de achtste zijn.

Maar zover wilde Charlotte het niet laten komen. Zij koos voor iets waanzinnig bijzonders en begon aan "Leben? Oder theater?"

Het gehele kleurrijke werk gaat over haar jeugd in Berlijn, de suïcides binnen de familie en haar moeizame verhouding met haar opa. Maar vooral... over haar Grote Liefde Alfred, wiens gezicht ze misschien wel 1000 keer geschilderd heeft... en die ze een pseudoniem heeft gegeven: Daberlohn.

Op het laatste werk in de map met 800 gouaches zien we Charlotte met haar schetsblok, uitkijkend op zee.

Op haar rug heeft ze "Leben? Oder theater?" geschreven.

Met die vraag laat zij ons achter...

Ik ga het boek voor mijn verjaardag vragen... volgend jaar word ik 80, dus dan mag het wel iets moois zijn.

Leven of theater...

                    Charlotte Salomon

10 Franse liedjes die iedereen moet kennen...

Joost Prinsen schrijft eens in de maand een column in het Haarlems Dagblad. Ik lees 'm elke keer, want hij heeft een manier van schrijven, die ik erg leuk vind...

Vorige week had hij het over 10 Franse liedjes die iedereen zou moeten kennen. Nou... ik ben het er niet helemaal mee eens, en dat maakt natuurlijk geen fluit uit, maar ik wil het er toch even over hebben.

Dit zijn ze:

1. Que reste-t-il de nos amours van Charles Trenet

2. Natalie van Gilbert Bécaud

3. La Foule van Edith Piaf

4. Malade van Serge lama

5. Tu t' laisses aller van Aznavour

6. Si on chantait van Julien Clerc

7. Une fille aux yeux clairs van Michel Sardou

8. Ce gens là van Jaques Brel

9. Formidable van Stromae

10. Les filles du bord de mer van Adamo

Een leuk lijstje, maar ik mis Georges Brassens en wat dacht je van Barbara... 

En van Adamo zou ik toch echt "Vous permettez monsieur" kiezen.

Ook mis ik Michel Fugain et le big bazar... Daar luisterde ik vroeger uren en uren naar. Zo vrolijk en kleurrijk...

Het is maar net waar je van houdt, dus zo'n lijstje is heel persoonlijk en helemaal niet dat iedereen al die liedjes "moet" kennen.

Van Aznavour vind ik "La Bohème" zo ontzettend prachtig en wat dacht je van Jacques Brel:  "Le chansons des vieux amants"

Allemaal heel persoonlijk dus.

Want zeg eens: wat is jouw favoriete Franse Chanson?

Over het weekend...

Mijn weekend begint altijd op vrijdag, als ik naar de trein loop om naar mijn verloofde te reizen.

In de bijna 33 jaar dat wij elkaar kennen is me dat nooit teveel geweest. Niet één keer dacht ik: "nu even niet."  Niet één keer! Altijd reis ik met het grootste gemak en vol plezier naar hem toe, ook toen ik nog fulltime werkte en ook toen ik een burn-out had en ook toen ik borstkanker had en 33 keer naar het AVL moest voor de bestralingen en... nou ja... ga zo maar door: gewoon altijd met het grootste gemak en vol plezier...

Deze foto is genomen in een van de prachtige tuinen van Glastonbury in Engeland.

Zo ook deze vrijdag. Ik had de trein van 16:47. Daarna de bus, lijn 22 naar de Wittenburgergracht, want daar woont hij, mijn verloofde. Kijk... hier staat hij op het balkon, want hij heeft me zien zitten in de bus. Hij heeft al een wijntje klaar staan, omdat we daarmee het weekend inluiden. Olijfje er bij, wat wil je nog meer?

En zo ziet hij mij aankomen:

En verder?

Verder stond dit weekend in het teken van SAIL 2025. Henry woont vlak bij de Java-kade, dus daar zijn we naar toe gefietst om al die vrolijke schepen te bewonderen. Echt gaaf was dat. 

En voor je het weet is het feest voorbij. Dan is het weer maandag en post je een blogje over je weekend... over hoe leuk het was en zo...

De wind door je haar!

Gisteren weer een heerlijke herinnering gemaakt: met de riksja van "De wind door je haar" over de weggetjes van de Amsterdamse Waterleidingduinen, bij Bentveld en Zandvoort.

Een kado van onze vriend Ton, die piloot is bij "De wind door je haar". Hij kent het gebied op z'n duimpje, maar wij niet, dus hij wijst even aan welke route we gaan fietsen:

En zo zitten wij, Jacobanita en ik, er lekker bij in de riksja:

Nog even een dekentje over onze benen en dan gaan we...

Wat een prachtig gebied is dat toch! Tot nog toe heb ik er alleen maar heel vaak gewandeld, maar nu voor het eerst met een riksja... (Die heeft overigens ontheffing, want er mag verder niet gefietst worden.)

Het is een tocht van drie kwartier en het was echt genieten.

Onderweg een kleine pauze om de vogels in en bij het duinmeer te bewonderen.

En dan weer verder over de geplaveide weggetjes. Langs een mooi hert dat speciaal ging poseren en de oranje duindoorn

"De wind door je haar" is een organisatie, waar vrijwilligers gezellig een ronde naar keuze met je fietsen, wél in de buurt van Vogelenzang.

Echt enorm, wat een verwennerij!

Dank je wel, Ton! Je bent de beste piloot!