De oude vrouw die eieren bakt

Rare titel: de oude vrouw die eieren bakt. Maar het is een échte titel van een écht schilderij, geschilderd door Diego Velasquez, lang geleden in de zeventiende eeuw. 

Dit is niet het schilderij waardoor hij beroemd is geworden. Nee... hij verdiende zijn geld met het schilderen van dure dames. En dan vooral de ingewikkelde, dure kleding van die dure dames. 

Voor zover ik weet bestaat er op de gehele wereld geen enkel schilderij van een vrouw, die eieren bakt. Echt geen enkele... Ja, er bestaan massa's foto's van vrouwen die eieren bakken. Van mannen trouwens ook. Zoek het maar eens op in je zoekmasjien: tientallen zo niet honderden foto's. 

Maar een schilderij?? Nee, echt niet! Er is er maar één en dat is geschilderd door Velasquez.

Kijk... dit is Velasquez, een portret van zichzelf:

Dit is een gedeelte van een heel groot schilderij, waar ook nog hofdames op staan in heel ingewikkelde dure kleding... Maar, dat interesseert mij eigenlijk niet. 

Nee, waar het mij om gaat: het (waarschijnlijk) enige schilderij van een oude vrouw die eitjes bakt, geschilderd in 1616, toen Velasquez 19 jaar jong was:

Mooi, he?! 

Ik krijg er zin in...

(in een eitje!)

A COMPLETE UNKNOWN

Ik heb de film inmiddels al twee keer gezien, en misschien ga ik 'm zelfs nóg wel een keer zien: 

A Complete Unknown. 

De film over de jonge jaren van Bob Dylan. Ik vond het een geweldige film en kon zo goed als alle liedjes meezingen (in m'n hoofd dan, he...)

De hoofdrol wordt gespeeld door Timothée Chalamet, die werkelijk de sterren van de hemel speelt en zingt.

Hij heeft er 5 jaar over gedaan om te leren zingen als Bob Dylan, gitaar spelen als Bob Dylan en mondharmonica spelen als Bob Dylan...

In het begin van de film is Dylan nog een beetje timide jongen van 19 jaar, die voor zijn held, Woody Guthry, komt zingen. "Song to Woody", een lied, dat hij speciaal voor zijn grote held gemaakt heeft. Woody Guthry lijdt aan een ernstige ziekte en woont dan in een verpleeghuis. 

Hier kun je Song To Woody beluisteren: 

 

En dan gebeurt het: Pete Seeger is er ook op bezoek. Hij hoort het lied en zal Bobby Dylan niet lang daarna in de muziekwereld lanceren.

Eerst nog in kleine rokerige, overvolle folk-cafés en dan... de grote doorbraak: Het Newport Folk-Festival, in 1964.

Daar zingt hij voor het eerst Mr. Tambourine man: 

Daar treedt ook Joan Baez op, die de liefde van zijn leven wordt, hoewel het eigenlijk niks is geworden.

Dat klinkt gek, maar zo is het wel...

Ze zingen er samen "Blowing in the wind", wat Dylan overigens later niet meer uit z'n strot krijgt.

En dat alles te zien in A Complete Unknown... Wat een film! Ik ben fan!

En... ik heb 8 elpees van Bob Dylan... Echt vinyl dus...En een echte fan!

ANY WAY THE WIND BLOWS

ANY WAY THE WIND BLOWS... 

Hoe kom ik aan de titel van mijn blog? 

Ik meen, dat Henry het er een keer over had, dat het in een lied van Queen voorkwam. En het past bij mij vind ik, want ik ga ook graag naar "Any way the wind blows"...

Al zoekende naar een geschikt plaatje kwam ik de zin tegen als titel van  een boek:

Van een film:

En verder bladerend in onze zoekmachien gewoon een lekker nummer, dat Eric Clapton samen met J. J. Cale speelde. Dat spreekt me nog het meest aan...

Ik kan niet stilzitten als ik hier naar luister. 

Hoe die lui daar lekker een beetje zitten te jammen... En die jongere gitaristen vol bewondering die twee "ouwe rotten" in het vak bewonderen...

Daar hou ik van...

Dus... zo ga ik verder met het blog: Any way the wind blows...

Tekst van Any way the wind blows (klik)

Het eerste blog na 3 jaar...

Hoe ging het ook al weer en waarom begin ik weer? Dat kwam zo...

Ik was veel teveel op facebook en instagram. Een soort van dag en nacht en ik werd er eerlijk gezegd knettergek van. Soms smeet ik m'n mobieltje in een hoek, maar al snel had ik 'm weer gevonden...

Tot ik... op een goeie dag ergens een soort van item zag: Useless Facts

Ik werd wakker en dacht: het is inderdaad Useless, oftewel nutteloos!

Nutteloos... Kom op! Stoppen met die hap. Bovendien zijn facebook en instagram van Meta en daar heb ik een bloedhekel aan. Dus: tijd om te stoppen en mijn tijd te gebruiken voor iets nieuws, iets wat wél zin heeft... 

En zo is het gekomen... Voilá! Ik ben er weer. Je kunt altijd volkomen opnieuw beginnen, want dat heeft zin...

Ik moet er nog wel in komen. Hoe zat het ook al weer met die plaatjes?! En wat voor lettertype... 

Maar gaandeweg zal het me wel weer vertrouwd raken. Welkom, dus... ik ga beginnen!