Daar ben ik weer... Dank jullie wel voor alle goede beterschapswensen.
Mijn dochter Roosje, gaat de goeie kant op: er zijn röntgenfoto's gemaakt in het Martini ziekenhuis in Groningen en daaruit bleek, dat er geen operatie nodig was. Wel werd het gips vervangen en een mooi, lichter, knalroze met glitters exemplaar aangemeten.
Samen met Henry heb ik haar overal naar toe gebracht met de rolstoel achterin de auto. Dat ging prima, tot zelfs een concert in de Martinikerk aan toe. (Ik had een prijs gewonnen!)
Nu is het een kwestie van rust houden, pootje omhoog en 6 weken lang (inmiddels 4 weken) zéker niet belasten! Ik hoop, dat dat gaat lukken, want Roosje heeft een druk leven! En dat is lastig, als je (tijdelijk) invalide bent.
Gelukkig zijn er zoom-bijeenkomsten en een fantastische assistente. Het leven staat dus niet stil. Alles gaat gewoon door. Nou ja...gewoon... Niet echt natuurlijk.
Ook zijn er lieve mensen die kaarsjes hebben aangestoken voor een goed herstel. Deze is van Rietje...
Op dit moment zorgt mijn kleinzoon Pier voor haar. Dat doet-ie vast wel goed. Hij is 19 jaar, dus... hij kan het!
