Powesie op vrijdag: Blind gepakt

Blind gepakt...

Deze term zag ik een keertje ergens staan en het slaat op het volgende:

Je staat voor je boekenkast afdeling poëzie en doet je ogen dicht. Dan pak je een bundel. Ik heb er veel, dus pak maar raak!

Het zijn 85 bundels waarin je naar hartelust in kunt lezen. Sommige kapot gelezen en sommige nog heel netjes.

85 bundels en dan staat deze er nog niet bij, want deze heb ik nog niet zo heel erg lang:

 (vond ik in een gratis boekenkastje langs de kant van een straat.)

Enfin, nu dus de "Blind Gepakt":

Oh la la: Jacques Prévert: Paroles

Dat is niet eenvoudig. Een boekje, dat in 1949 is uitgegeven en dat ik in 1968 gekocht heb. Ik was nogal fan van de Franse taal...

Er staan aantekeningen in, omdat ik nogal eens woorden heb moeten opzoeken.

En ik had gewoon de vertaling erbij gezet.

Blijkbaar vond ik dit een interessant gedicht. Het gaat over  muzikanten en een moordenaar. Jawel. Dat kan allemaal in powesie! En ook nog eens twee bladzijden lang.

Maar... voor vandaag een kort gedicht. En wel dit:

Lekker kort. (de andere gedichten zijn allemaal nogal lang!)

Dit is de vertaling:

HET MOOIE SEIZOEN

Een jong meisje

Verdwaald

Bevroren, helemaal alleen

Berooid

Staat stil

Place de la Concorde

Midden in de maand augustus

Nou... gooi maar in je pet.

Dat is een vertaling van lik-me-vestje...

Maar ik zie het wel voor me: dat jonge meisje helemaal alleen op de Place de la Concorde.

Misschien kan mijn Franse Blogvriendin Philfff de vertaling beoordelen. Ik ga het haar vragen...