Sinds Erik Scherder, hoogleraar in de neuropsychologie, vlak voor de Corona-tijd het inmiddels beroemde Ommetje introduceerde, loop ik ook... elke dag, vóór het ontbijt. Minimaal 20 minuten.
Thuiszitten is geen probleem... mits je het afwisselt met een wandeling in de buurt. Je bent onderweg, je mijmert wat en kijkt wat rond...
Omdat ik geen hond heb loop ik alleen en zomaar m'n neus achterna. Ga ik links of ga ik rechts? Hoe ga ik vandaag? Zal ik een kleur volgen of juist niet.
Na een minuut of 20, soms iets langer maar nooit eerder, sta ik weer voor de voordeur en zet de ommetjes-app uit.
Het ideale ommetje bestaat niet. Het is voor iedereen anders.
Ikzelf? Ik rommel maar wat.
Langs rijtjeshuizen, door een park, langs de Brouwersvaart.
Ik wissel wel steeds af: dan weer door de Leidsebuurt, dan weer een beetje de stad in, dan weer langs de vaart richting Overveen.
Het is lekker om een beetje te mijmeren, dingen te bedenken, naar vogeltjes te luisteren en zo nu en dan een praatje te maken.
En om nu de bosanemoontjes uit te zien komen.
Of de ooievaars op hun nest.
Een ommetje is nooit het zelfde en altijd leuk...
Loop je mee?
