Een tijdje terug las ik deze tekst:
"To read in bed is to draw around us invisible, noiseless curtains. Then at last we are in a room of our own and ready to burrow back, back to that private life of the imagination we all led as a child and to whose secret satisfactions so many of us have mislaid the key."
Vrij vertaald:
Lezen in bed is als onzichtbare, geluidloze gordijnen om ons heen trekken. En dan zijn we eindelijk in een eigen kamer, kant en klaar om terug te keren, terug naar dat privéleven van de verbeelding, dat we allemaal als kind leidden en waarvan zovelen van ons de sleutel tot de geheime bevrediging zijn kwijtgeraakt.
.jpeg)
Schilderij van Martha Astrain.
Zij heeft wel wat met lezen in bed... Want toen ik verder ging graven in haar werk kwam ik dit schilderij tegen:
.jpeg)
Nou denk je misschien: dat is niet op bed. Maar wel op een bank. Keur ik ook goed...
En het volgende, ook van Martha Astrain... niet lezen in een boek, maar op je mobieltje:
.jpeg)
Het boek van Maarten 't Hart, dat ik nu aan het lezen ben staat op m'n mobieltje. Ook handig in de trein. En het volgende boek, dat ik er op lezen ga staat er al op!
Maar goed.... Het ging even over lezen in bed. Ik doe dat elke avond voor het slapen gaan. Minstens één hoofdstuk. En soms ook nog in de ochtend, als ik niet meteen uit bed hoef. Hier lees ik Sterrenkind van Liesbeth de Kat:
.jpg)
En jij? Lees jij ook zo graag in bed?
.jpeg)