Sommige dichters maken zulke mooie gedichten, dat er muziek onder gezet wordt. En die dan vaak door de dichter zelf gezongen worden.
Wie kent er niet "Ne me quite pas", van Jacques Brel... dat prachtige gedicht met die mooie tere muziek...
Hij schreef het gedicht voor zijn vriendin Zizou, die hem zou gaan verlaten.
Als hij het zingt, dan krijg ik een brok in m'n keel. Zo mooi en ontroerend.
Het gedicht is in ontzettend veel talen vertaald. In het Zuidafrikaans heet het: Moenie weggaan nie. Dit kun je vinden op YouTube, gezongen door Stef Bos.
Moenie weggaan nie
Jij moet liewer vergeet
Maar
Jy moet net onthou
Verby is verby
Wis uit die tyd
Van misverstand
En die tyd verspil
Die aanhou probeer
Om te vergeet
Van die weggaantyd
Gister het gebeur
Moenie weggaan nie
In het Engels heet het: "If you go away", onder andere gezongen door Frank Sinatra.
En in het Duits "Bitte geh nicht fort", door Marlene Dietrich...
En Liesbeth List zong "Laat me niet alleen": ook heel gevoelig...
Maar het allermooiste vind ik het toch wel in het Frans en dan graag gewoon door Jacques Brel...
Ne me quitte pas
Il faut oublier
Tout peut s'oublier
Qui s'enfuit déjà
Oublier le temps
Des malentendus
Et le temps perdu
À savoir comment
Oublier ces heures
Qui tuaient parfois
À coups de pourquoi
Le cœur du bonheur
Ne me quitte pas
(hij werd maar 50 jaar...)
