Het wandelvirus

Sinds Erik Scherder, hoogleraar in de neuropsychologie, vlak voor de Corona-tijd het inmiddels beroemde Ommetje introduceerde, loop ik ook... elke dag, vóór het ontbijt. Minimaal 20 minuten.

Thuiszitten is geen probleem... mits je het afwisselt met een wandeling in de buurt. Je bent onderweg, je mijmert wat en kijkt wat rond... 

Omdat ik geen hond heb loop ik alleen en zomaar m'n neus achterna. Ga ik links of ga ik rechts? Hoe ga ik vandaag? Zal ik een kleur volgen of juist niet.  

Na een minuut of 20, soms iets langer maar nooit eerder, sta ik weer voor de voordeur en zet de ommetjes-app uit.

Het ideale ommetje bestaat niet. Het is voor iedereen anders. 

Ikzelf? Ik rommel maar wat.

Langs rijtjeshuizen, door een park, langs de Brouwersvaart.

Ik wissel wel steeds af: dan weer door de Leidsebuurt, dan weer een beetje de stad in, dan weer langs de vaart richting Overveen.

Het is lekker om een beetje te mijmeren, dingen te bedenken, naar vogeltjes te luisteren en zo nu en dan een praatje te maken.

En om nu de bosanemoontjes uit te zien komen.

Of de ooievaars op hun nest.

Een ommetje is nooit het zelfde en altijd leuk...

Loop je mee?

Sashiko

Sashiko!

Ja... je vraagt je natuurlijk af wat dat nou wel weer kan zijn en ik zal je maar maar meteen uit de droom helpen. Sashiko is een bepaalde manier van borduren afkomstig uit Japan: eeuwen geleden begonnen door de vissersvrouwen die de jakjes van de vissers repareerden met lapjes, waarop ge-sashikoot werd... 

Ik zal zulke geborduurde lapjes laten zien. De meestal blauwe lapjes zijn extra stevig door het borduurwerk: 

Zo konden de vissersjekkies er weer een tijdje tegen. Erg mooi vind ik het. Ik zou wel een jekkie willen met van die borduurlapjes er op.

Maar ja... dat zit er niet in. Dus... ben ik begonnen met de steekjes te oefenen. 

Van mijn vriendin Rietje heb ik een boek geleend met 365 sashiko patroontjes, voor elke dag van het jaar 1 vierkantje... 

En na een jaar zou de lap af moeten zijn.

Nou... vergeet het maar! Na een jaar heb ik een kwart af. En dat is natuurlijk prima. Tenslotte hoef ik geen jasje te verstevigen en doe ik het alleen maar voor de gein.

Jammer genoeg heb ik geen blauwe lap kunnen bemachtigen, maar op zwart vind ik het ook mooi. 

Het zijn tot nog toe 36 motiefjes... Ik weet niet of ik er 365 op kwijt kan.

Ook heb ik verschillende kleuren gebruikt. Eigenlijk zouden het alleen witte steekjes moeten zijn, maar mijn kleindochter zei, dat ze 't  met verschillende kleuren mooier vindt. Dus... ach ja, waarom niet: verschillende kleuren dus.

Als het af is zal ik werkstuk het laten zien. En wat ik er daarna mee ga doen? Geen idee...

Van mijn vriendin Riet heb ik een paar foto's gekregen van haar Sashiko-werk...

Hier zijn wat details te zien:

Voor kleinzoon Pier, die binnenkort naar Japan gaat... dan kun je alvast wat Japanse letters leren...

En dit vind ik ook mooi: een gele ondergrond. Het is een tafelloper geworden en toen ik er eens was lag die op tafel...

En tot slot een verzameling kleine lapjes, die Rietje als kado "papiertje" gebruikt:

Dank je wel, Riet, voor het opsturen!