Toen ik mijn vorige blog (https://marlou-praathuis.blogspot.com/) begon had ik in het begin een hele lange tijd 0 lezers!! Ik wist niet eens van reacties en/of lezen bij anderen... Maar daar kwam verandering in.
De allereerste reactie:
Een poosje geleden per toeval bij je langs gekomen.
Je hebt een mooie site!
Hou dat sterke positieve gevoel maar vast, daar kun je heel ver mee komen.
Alle goeds.
Hartelijke groet Marjolijn.
En een paar dagen later:
Hoi,
Ik ben Marjolijn en lotgenoot.
Ja, dit stuk over de grapefruits, heb ik al veel eerder ook gelezen, grappig dat ik het hier nu bij jou ook tegen kom.
Alle goeds he, en maar niet....te...veel grapefruits eten, maar ze zijn wel lekker toch..!!
Groet Marjolijn.
En weer een paar dagen later:
Ja, zeker, het zijn de gewone dingen, die van een dag, een dag met een gouden randje kunnen maken.
Geniet er maar volop van!
groet Marjolijn.
En weer een paar dagen later:
Goed te lezen, dat je weer zoveel energie hebt.
Alle goeds he!
Groet Marjolijn.
En eindelijk ging ik er op reageren, maar gewoon nog in mijn eigen reactieruimte:
Hé Marjolijn,
dank je wel....
en hoe is het met jouw energie?
Groetjes, Marlou
Waarop zij antwoordde:
Gaat weer de goede kant op, komt wel weer goed hoor. Kom je eens langs?
welkom op: http://www.opwegnaarmorgen.web-log.nl
doeg Marjolijn.
En zo kwam het, dat ik eindelijk voor het eerst een keertje op iemand anders weblog ging kijken. De eerste dus: het weblog van Marjolijn. En zij was de eerste die bij mij reageerde.
Ik ben haar daarna gaan volgen en zelfs een paar keer bij haar op bezoek in Roosendaal geweest. En samen zijn we een keer naar Gent gereden naar onze geweldige, lieve, gekke webbie Gerda en haar man Guido. Feest was dat.
Maar daarna verwaterde het contact met Marjolijn. Ze ging erg achteruit: iets met bloedlichaampjes, die het niet deden of zoiets. En een paar jaar geleden hield ze een akelige long-covid over met bijwerkingen waar ze uiteindelijk aan is bezweken...
Overleden: Marjolijn van de Sande. Dit berichtje op Facebook stuurde Dienie mij door:
.jpeg)
13 opmerkingen:
Soms zou ik een aai over je bol willen geven, maar ja, hoe doe je dat op een blog.. Ellen
Marjolijn kende ik ook via bloggen, en via de mail. We volgen elkaar op Facebook, maar daar doe ik al lang niet veel meer. Ik wist niet dat Marjolijn was overleden. Het raakt me wel.
Riet zegt: zonnebloemenvelden vol liefs
Dat trof me geweldig, ik kende haar ook en ze schreef en stuurde regelmatig nog wat rond. Wat jammer, maar ook fijn om dat op deze wijze te horen. Rust zacht Marjolijn...
Mooi.
Ja ook bloggers komen en gaan...altijd wel even slikken :(
Marjolijn heb ik niet gekend. Maar het is in blogland net als in het gewone leven. Je verliest bekenden en er komen weer nieuwe bloggers die bekenden worden.
Kende haar wel en las haar zo af en toe maar niet altijd. Mooie herdenking aan haar geschreven en was ook je eerste bezoekster op je blog toen. Vele bloggers zijn helaas niet meer in leven. En daar heb je soms ook helemaal geen weet van. Totdat iemand het schrijft zoals jij nu. Maar jij hebt haar nu geëerd met je blog hier. Fijn dat je haar toch eens ook persoonlijk hebt mogen zien en kon ontmoeten.
In blogland kom je ook lieve en aardige mensen tegen, ik geniet wel van de contacten.
Vaak delen we lief en leed en soms neem je afscheid, sommige mis ik nog steeds. Hans
@ de torens komen er niet, de gemeente zit al met een enorme schuld van het nieuwe stadhuis.
In de loop van de jaren zijn er wel sommige weggevallen. En sommige hebben dat extra speciale plekje in je hart. Sterkte
Love As Always
Dimario
ik had haar ook bij mij op de blog, ik heb haar blog jaren gevolgd, soms had ze een pauze, maar de laatste duurde lang, ik schrok dus wel, ik had af en toe contact met haar via msn
Een @->- voor je.
Ja loutje, Blogger verdwijnen zomaar of soms krijg je bericht, veel can mijn webbies zijn er niet meer, maar ik denk regelmatig aan ze, ook aan Marjolijn, Gerda mis ik soms heel erg, en huismus, ... that,s life zeggen ze dan hé, maar ik vind ,t niet eenvoudig
Mooie samenvatting van jullie 'blogleven'. Dat is even slikken, hè.
Een reactie posten