Powesie op vrijdag

Sommige dichters maken zulke mooie gedichten, dat er muziek onder gezet wordt. En die dan vaak door de dichter zelf gezongen worden.

Wie kent er niet "Ne me quite pas", van Jacques Brel... dat prachtige gedicht met die mooie tere muziek... 

Hij schreef het gedicht voor zijn vriendin Zizou, die hem zou gaan verlaten.

Als hij het zingt, dan krijg ik een brok in m'n keel. Zo mooi en ontroerend.

Het gedicht is in ontzettend veel talen vertaald. In het Zuidafrikaans heet het: Moenie weggaan nie. Dit kun je vinden op YouTube, gezongen door Stef Bos.

Moenie weggaan nie

Jij moet liewer vergeet

Maar

Jy moet net onthou

Verby is verby

Wis uit die tyd

Van misverstand

En die tyd verspil

Die aanhou probeer

Om te vergeet

Van die weggaantyd

Gister het gebeur

Moenie weggaan nie

In het Engels heet het: "If you go away",  onder andere gezongen door Frank Sinatra. 

En in het Duits "Bitte geh nicht fort", door Marlene Dietrich... 

En Liesbeth List zong "Laat me niet alleen": ook heel gevoelig...

Maar het allermooiste vind ik het toch wel in het Frans en dan graag gewoon door Jacques Brel...

Ne me quitte pas

Il faut oublier

Tout peut s'oublier

Qui s'enfuit déjà

Oublier le temps

Des malentendus

Et le temps perdu

À savoir comment

Oublier ces heures

Qui tuaient parfois

À coups de pourquoi

Le cœur du bonheur

Ne me quitte pas

(hij werd maar 50 jaar...)