Toen mijn zus Cecile was overleden heb ik bij de uitvaart het gedicht "Gelachen hebben we" van Bert Schierbeek voorgedragen.
Het gedicht komt uit zijn bundel: "De deur". Een aangrijpende bundel, waarin Schierbeek afscheid neemt van zijn overleden vrouw Margreetje.
66 gedichten speciaal voor Margreetje. Zij is in 1970 bij een auto-ongeluk om het leven gekomen en Bert heeft twee jaar lang niks kunnen schrijven, totdat hij in 1972 aan "De deur" begon en niet meer kon stoppen.
Het is een bundel geworden vol aarzelende en sobere verzen.
Je merkt, dat de dichter geëmotioneerd naar woorden zoekt voor zijn verlies. Een beetje stamelend soms, want zoveel verdriet...
Heel ontroerend. Hier is het gedicht:
Gelachen hebben we
maar we zouden niet vergeten dat
we hebben gelachen, gelachen hebben
we veel en dat zal ik niet vergeten
want we hebben gelachen en veel hè?
en dat zullen we nooit vergeten om-
dat we zoveel gelachen hebben en dat
niet vergeten gvd wat hebben we gelachen
en niet en nooit vergeten dat we zo
hebben gelachen omdat we samen waren
en zoveel gelachen hebben dat we
het nooit zullen vergeten
Bert Schierbeek
.JPG)
Van mij voor Cecile (woorden in de foto van haar jongste: Sabine, die overigens vandaag jarig is...)
.JPG)
5 opmerkingen:
Samen kunnen lachen is een geschenk. Het is gezond en verbind. Gefeliciteerd met de jarige.
Lachen heelt bijna alle wonden, ook al blijven ze gevoelig, maar lachen is de beste medicijn voor alles, gefeliciteerd Sabine, en loutje laten we nog veel.lachen hé,
Een heel mooi eerbetoon aan je geliefde zussie ❤️
Ik ken Bert Schierbeek nauwelijks. Dat moet na dit gedicht veranderen en wel onmiddellijk! En wat mooi die foto met de woorden er op
Prachtig gedicht, prachtig zusje, prachtige woorden van de jarige Sabien.
Mooi Marloukie, wat kun je je zus missen hè? Zelfs na zoveel jaar.
Een reactie posten