Powesie op vrijdag

In de serie "Blind Gepakt" kom ik uit op mijn boek met ballades van François Villon, in de vertaling van Ernst van Altena.

Kijk... hier is het boek:

Het is een oud boek, ik kocht het in 1963 en het is werkelijk helemaal stukgelezen... 

Alle ballades van François Villon staan er in. Links het origineel in het Frans en rechts de geweldige vertaling van Ernst van Altena.

François Villon was een vrijbuiter, een vagebond, een struikrover én een dichter uit Parijs. Geboren in 1431 en opgevoed door een oom. Hij studeert aan de Faculteit voor Letteren en Wijsbegeerte, waarna hij Meester in de Letteren wordt. Een briljant student is hij, maar tevens een nogal losgeslagen ventje...  De capriolen die hij uithaalt zijn eerst nogal onschuldig: grenstenen verplaatsen en uithangborden verwisselen. Maar gaandeweg wordt het erger: met andere studenten worden inbraken gepleegd, waarna hij door de politie wordt gezocht en het leven van een ware vagebond gaat leven. Na een vechtpartij komt hij in het cachot terecht. Hij wordt vrijgelaten en schrijft de beroemde ballades. 

Hij wordt gezien als een sympathieke rover...

Ik ben François wiens naam zo bont is. 

Parijs, dat mijn geboortegrond is,

hangt mij straks aan een touw dat rond is, 

zo leert mijn kop hoe zwaar mijn kont is.

Ik speelde gitaar in 1963, toen ik het boek kocht en ik heb een stuk of 4 ballades op muziek gezet en gezongen. Ik werd uitgenodigd in buurthuizen en zelfs in een roeivereniging om ze te komen zingen.

Dat was een leuke tijd, dat snap je zeker wel...

Het leukste vond ik de ballade, waarin Villon door een kier in een gordijn de kanunnik betrapt op het liefdesspel met zijn minnares Sidoine. 

Elk couplet eindigt hij met: 

"Geen schat zo groot als een gerieflijk leven"

Dit is overigens Ernst van Altena met Jacques Brel, voor wie hij alle chansons heeft vertaald:

Onder andere: Ne me quitte pas (Laat me niet alleen)

Tot slot François Villon, dichter en struikrover in de Middeleeuwen... Leuk om te zien:

Ik