Powesie op vrijdag

Vandaag weer een blinde greep in de boekenkast bij de planken met POWESIE!

En wat krijg ik te pakken? Een dikke pil met 1056 bladzijden: De Nederlandse Poëzie van de 19de en de 20ste eeuw in 1000 en enige gedichten. Samengesteld door Gerrit Komrij.

Ik sla het boek open en wat-sien-ik?

Nou ja zeg, was ik me dat toch helemaal vergeten! Ik heb het boek al sinds 2002 en gekregen van Henry, mijn duurzaam verloofde. Haha... grappig. 

Ik heb het boek zo nu en dan van de plank gehaald en er een beetje in gebladerd, maar eigenlijk nooit meer voorin gekeken. 

Henry heeft het toen gekocht op de Noordermarkt. Op 9 december 2000. En 2 jaar later, op 20 mei 2002 heeft hij het aan mij gegeven, staat er in. 

Er zitten 14 losse blaadjes in van de poëziekalender van welk jaar? Staat er niet op... misschien van het jaar 2002

Alleen op elk blad de dag, de maand en een gedicht.

Dit is het gedicht van Toon Tellegen op maandag 13 mei.

De muze

Als je uit een raam kunt leunen

rek je dan zo ver uit dat je zult vallen

of haar net, nét zult kussen-

zij zal wachten, haar hart zal bonzen, zij zal zien

hoe ver je reikt

Toon Tellegen

Achterop het blad staat, dat Toon Tellegen in 1941 is geboren en dat het gedicht komt uit: Gedichten 1977-1999

De uitgever is Querido in het jaar 2000

Ik vond de poëzie scheurkalender destijds erg leuk. Die van dit jaar heb ik wel gekocht, maar ik vind het een somber ding. Niks aan. Die koop ik niet meer.

Volgende week vrijdag iets meer over de dikke bundel die ik vandaag blind pakte. Hoewel... er is al genoeg over gezegd: 1000 en  enige gedichten. Het staat er allemaal in...