Het nest van de Marsipulani's
Mijn vader vond stripboeken verwerpelijk. Ze kwamen er bij ons thuis niet in. Dat was geen literatuur... Dat was niet goed voor je: je moest "gewone" boeken lezen van goeie schrijvers. Wat wil je: hij was leraar Nederlands!
Zou hij zich in zijn graf omdraaien als hij wist, dat ik een hele stapel stripboeken heb? En dat ik ze allemaal minstens 2 x gelezen heb. En dat ik er altijd ontzettend om moest lachen... Ik heb ervan genoten!
12 Kuifjes
18 Asterixen
4 Lucky Luke
2 Guust Flater
1 Robbedoes en Kwabbernoot en een lege Robbedoes en Kwabbernoot kaft
In totaal 37 stripboeken dus. In de loop der tijden heb ik heel wat Suske en Wiskes aan mijn kleinkinderen gegeven. Of ze die nog hebben weet ik niet?
De titel van dit blogje is "Het nest van de Marsipulami's". Dat was een serie waar ik verzot op was. Het was een van de titels, die hoorden bij Robbedoes en Kwabbernoot, geschreven en getekend door André Franquin.
En daar heb ik dus niets meer van. Ook weggegeven, denk ik. Ik geef graag weg, maar dit terzijde. Kijk... op internet vind ik nog Het nest van de Marsipulami's:
.jpg)
Reacties
ja die werden ook bij ons gelezen , in de loop der jaren zijn ook zij , net als de vele boeken uitgevlogen
geniet de dag
mijn oma had Bulletje en Bonnestaak.Nu spreek ik van 75 jaar geleden O,en Sjors en Sjimmie.
Zelf vond ik Bessie en Billy turf wel grappig.
Vind stripboeken zowiezo leuker dan dikke pillen van boeken...
Oja hier zijn ze in de loop der jaren allemaal verdwenen en richting kleinkinderen.
Begon met hier lezen bij logeerpartijen en als ze het leuk vonden ook mee naar huis nemen.
Zo raak je veel kwijt en werden ze nogmaals gelezen.
Geen stripboekjes, maar échte boeken,
en woorden opzoeken in de encyclopedie,
en dan gelyk de twee woorden er boven en er onder leren en begrypen..
Maar we kregen tóch wel stripboekjes te pakken, van de buren.
Zo leerden we over lachen en verdriet..