Powesie op vrijdag...

Gisteren was ik een paar uurtjes naar Griekenland: in de Phil heb ik een Griekse avond meegemaakt, in een taverne met muziek en zang en hoppa! en klappen en dansen. Heerlijk, wat een avond. 

Het was een avond met een eerbetoon aan niemand minder dan MIKIS THEODORAKIS!

Waarschijnlijk kent niet iedereen Mikis Theodorakis. Maar misschien zegt de film: Zorba de Griek je iets? Misschien wel als je dit hoort!

Theodorakis heeft de muziek voor Zorba de Griek gecomponeerd. En die wordt altijd nog bijna dag en nacht in de tavernas gespeeld en gedanst!

In de tijd dat de kolonels aan het bewind waren: van 1967 tot 1974  had Griekenland een militair regime en Theodorakis werd vanwege zijn verzetsliederen opgepakt. Gelukkig heeft hij het overleefd.  

Als vrijheidsstrijder werd hij op handen gedragen door alle Grieken en misschien overal in de wereld wel...

Hij heeft op tientallen gedichten melodiën gemaakt om te spelen en te zingen. En zo kom ik nu nog helemaal "high" van gisteravond aan deze geweldige componist.

Die dus ook nog eens gedichten van Pablo Neruda op muziek zette...

Over die gedichten zal ik het volgende week hebben, want het wordt hier anders te druk.

Wie hebben dit eerbetoon bedacht? Dat waren Bart en Julius Schneemann, die een flinke groep muzikanten bij elkaar gevonden hebben, uit alle landen van Europa.  Dit zijn ze, vader en zoon:

Deze twee hebben de musici én de beste zanger uitgekozen, die Theodorakis kon vertolken: Vasilis Lekkas. Hij kreeg de zaal op z'n kop! Meezingen en klappen en dansen. Maar ook stil zitten en luisteren... zo prachtig, dat je de aanwezigheid van Theodorakis bijna voelde!

Op dit moment heb ik de plaat van Theodorakis opstaan en luister naar het weemoedige To Perigiali, dat we met de hele zaal meegezongen hebben.

Zo zag de zaal er in het begin uit, met op het grote scherm de taverna in Athene. Vanaf dat scherm werden ook liederen gezongen, die door de musici op het podium meegespeeld en gezongen werden. Gaaf gedaan!

En na het laatste lied minutenlang applaus en tranen en ontroering...

Applaus voor Theodorakis!  En voor de Schneemannen!