Vrouwen in de kunst...

Het is woensdag en dat is wat mij betreft een dag om extra aandacht te besteden aan "Vrouwen in de kunst". En waar gaat het vandaag over?

Het gaat over... een actrice! En wel: Monique van de Ven.

Nee... dat is te makkelijk. Die kent iedereen toch? Iedereen heeft toch Turks Fruit gezien? 

Nou... vind dat maar makkelijk. Hier mijn verhaal:

Ik heb Monique voor het eerst ontmoet in onze verlengde huiskamer: De Pels. Dat is één van de P-cafés in Amsterdam, waar we destijds graag naar toegingen. 

Monique zat midden in de opnames van Turks Fruit en haar hoofd was net kaalgeschoren. De cameraman, Jan de Bont, was met haar mee en kon niet van de kale koppetje afblijven. 

Het werd wat tussen die twee. Dat vonden we mooi. Toen de film af was gingen we met de hele vriendenbups naar de première en waren trots op "onze" Monique. Wat speelde ze ontzettend goed...

Daarna heeft ze nog in een heleboel films gespeeld, waaronder Een vrouw als Eva. Schitterend weer! 

En "Een maand later" vond ik ook zo'n enige film: ze speelde zo leuk! Van mij mag die weer eens een keer op tv!

Van de week zag ik haar in "Een vrouw als Monique". Is het een speelfilm of een documentaire? Ik zeg maar: een gespeelde documentaire.

Inmiddels is ze 73 jaar en heeft dus al een heel leven en een heleboel films achter de rug. In dit docudrama krijg je op ontroerende manier te zien hoe haar leven gelopen is. Ik zat soms met een brok in mijn keel te kijken.

Haar tegenspeler in de film is Joes Brauers. Ik dacht, dat hij Nino, het overleden zoontje van Monique, speelde. Die zou nu ongeveer zo oud zijn...

Tranen...

Mooi... Een vrouw als Monique... aanrader!