Niks

Ineens zit er een luik dicht en heb ik een "writer's block"...

Is daar geen Nederlandse naam voor? Een schrijvers blokkade of zoiets?

Ik heb ideeën genoeg, maar ze inspireren me op dit moment niet. Ze komen niet door.

Dit blogje komt morgen, woensdag, uit dus "Vrouwen in de kunst"?

Of iets over een film? Een boek? De tuin?

Heb jij een idee? 

En wat als je niet gelezen wordt... waarom schrijf je dan. Ik geloof wel, dat ik gelezen word maar wie dan? Gisteren hebben 315 mensen mijn blog gelezen, zie ik in de statistieken. Wie zijn dat dan? Waarom melden zij zich niet?

Ik geloof dat ik aan vakantie toe ben en ik ga er maar eens een nachtje over slapen.

Maar ja... morgen krijgt Maria een nieuw heup en ik weet dat ze me leest en dat ze het ook wel leuk vindt. Dus Maria... sterkte!. 

Over 6 minuten doe ik de computer uit en als ik dan nog niks weet dan is dit het. Dan laat ik het hierbij. Even een plaatje zoeken en klaar! Geweldig! Ik heb het 5 minuten over bijna "niks" gehad!

En hier is niks... werkelijk waar... op youtube: 10 uur NIKS!

Vrouw Aap en de Tinka's van de buurvrouw.

Het is nog maar net licht als Vrouw Aap wakker wordt van een vreemd geluid.

Was het hier of op de zolder?

Ze kan het niet plaatsen en loopt naar de gang.

En wéér hoort ze vreemde geluiden.

Nee... het is niet hier in huis... het is hiernaast, bij de nieuwe buurvrouw, 

Een beetje een vreemde buurvrouw is dat. Met Tinka's! Oh... je weet niet wat Tinka's zijn? Dat zijn kuren. Dat zijn grillen. Dan weer is ze links en dan weer is ze rechts. Dan weer moet iets hier staan en dan weer daar. Dan weer moet hier een plank gemonteerd en dan weer moet er daar een steen doorgezaagd.

Voor dag en dauw staat Buurvrouw op. Met weer een Tinka. Zo irritant. En Vrouw Aap wordt daar wakker van. Die komt duidelijk slaap tekort. Het is een rotgeluid. Het schuurt door je hoofd. Vrouw Aap krijgt er hoofdpijn van. Getverderrie nog aan toe. Zal ze bij Buurvrouw aanbellen? En zeggen dat dat echt niet kan? Dat een normaal mens rust nodig heeft en niet midden in de nacht wakker gemaakt mag worden. En zeker niet met het doorzagen van een tegel...

Dan krijgt ze een appje van de nieuwe buurvrouw. Er staat: "Sorry!" meer niet. Alleen maar: sorry.

Me hoela denkt Vrouw Aap. Ik wil dit niet. Ik wil rust aan m'n kop. Ze antwoord niet op de app en gaat de straat op. Gaat ze ruzie maken? Nee, dat nou ook weer niet. Vrouw Aap is niet van de ruzie. Vrouw Aap loopt naar de bakker op de hoek. Ze weet dat die al voor dag en dauw aan het bakken is. Misschien heeft zij...

Jawel! Er liggen er al heel wat op de toonbank.

"Last van de nieuwe buurvrouw?" vraagt de bakker als zij er twee inpakt. Zij begrijpt haar tenminste...

Ze pakt er een derde bij en zegt: "Hier... die is voor de nieuwe buurvrouw"

De bakker is een goeie en zij begrijpt het tenminste!

(wordt misschien vervolgd)

Over het weekend...

Het was weer een heerlijk ontspannen weekend. We zaten lekker lang op het terras van pension Homeland aan het water bij het Marineterrein in Amsterdam.

In de verte zie je wat mensen zwemmen... Het is er voor jong en oud een geliefde plek geworden.

Ook op de kade wordt heel wat afgekletst en gegiecheld. Ik was een beetje bang dat er eentje in het water zou kukelen, maar gelukkig... ze bleven droog!

En dichterbij de kleine eilandjes voor de eenden en meerkoeten:

Het is er geweldig. 

Later nog een lekkere salade bij Henry op het balkon. Lekker fris. We hebben tot laat buiten gezeten... 

De zomer... ik ben er gek op!

En als ik dan ook nog eens twee tickets gewonnen heb voor Artis, dan kan mijn weekend echt niet stuk. Genieten!

Elke keer dat ik in Artis ben geweest

Begrijp ik de menschen weer zooveel beter

Van de dichter J. H. Leopold (1922)

Sja... wat mij betreft: leuk om er rondgezworven te hebben, maar eerlijk gezegd heb ik met de meeste dieren te doen. Je zal maar de hele dag op een stuk steen moeten liggen en geen kant uitkunnen...

En verder vind ik €29,- entree best wel duur. 

Maar goed: ze worden heel goed verzorgd! 

En... het is best een mooi park. Veel mooie bomen, bloeiende bloemen, waterpartijen...

Vrijdag... powesie! De waterlelie

Toen ik gisteren op weg naar huis over het Houtmanpad liep zag ik de witte waterlelies in bloei en ik dacht meteen aan het gedicht over de witte waterlelie van Frederik van Eeden. 

De waterlelie

Ik heb de witte waterlelie lief

Daar die zo blank is en zo stil haar kroon

uitplooit in het licht

Rijzend uit donker-koelen vijvergrond

heeft zij het licht gevonden en ontsloot

toen blij het gouden hart

Nu rust zij peinzend op het watervlak

en wenst niet meer.

Van Frederik van Eeden.

Uit de bundel: Enkele verzen 1898

Frederik van Eeden vond de waterlelie zo mooi, dat hij die als embleem gebruikte. Op al zijn boeken liet hij het afdrukken...

En deze zag ik gisteren dus:

Wonderschoon...

Oeps! gauw gauw gauw

Hoe het met jou zit weet ik niet, maar ik doe best lang over een blogje. Schrappen en strepen en dan weer schrappen en strepen.

En nou... ben ik lekker vanmorgen naar Zandvoort geweest en daarna thuis op de bank een kleine siësta en nu bedenk ik ineens: oh ja... een blogje voor morgen maken.  Nou... ik weet even zo gauw niks te verzinnen. Heb jij dat ook wel eens? Dat je met je mond vol tanden zit?  Heb ik overigens niet vaak hoor. Terwijl ik dit schrijf bedenk ik wel iets... Zo zijn de Meneer-Aap-verhalen destijds ook ontstaan. 

Het is op dit moment dat ik dit schrijf 16 juli en op 17 juli komt dit blogje los.

17 juli! 17 juli 1949 werd er bij ons een baby geboren. Ik was 3 en ik wist niet eens dat mijn moeder zwanger was. 

Ik weet het nu: mijn broer is vandaag jarig! Hoera... Florian is jarig en wel 76 geworden. Van harte gefeliciteerd! Je bent een fijne broer, als je dat maar weet. Toen jij geboren was riep ik als driejarige peuter uit het raam:

"Ik heb lekker broertje, jij niet!"

Heb het goed vandaag en... hou het goed vandaag.

Tot de 120!

Het Noorderlicht

Vanaf 12 juli tot 7 september vind de Foto-Biënnale in de noorderlijke provincies plaats. Oftewel:

The International Photo Biënnale, al weer voor de dertigste keer, dus een jubileumjaar! Afgelopen weekend geopend in de voormalige Niemeyerfabriek in Groningen door de burgemeester en... de kinderdirecteur van Het Noorderlicht. En wie staat daar naast hem? Roosje! Directeur van Het Noorderlicht...

Het Noorderlicht is een platform voor fotografie en "lens-based media", dus alles wat met de lens te maken heeft: video, film, camera, noem maar op. 

De gebouwen van de voormalige Niemeyerfabriek zijn nu in beslag genomen door kunstenaars uit het binnen- en buitenland, die onderzoeken hoe technologie, ecologie en samenleving met elkaar zijn verweven, oftewel: entangled. 

Je snapt zeker wel, dat ik ape-trots op mijn dochter ben... Die werkt zich een slag in de rondte en heeft  dit toch maar mooi allemaal voor elkaar gekregen. 

Op 6 locaties is de Biënnale te bezoeken. In Groningen, Friesland en Drenthe. Ook op Vlieland, waar de Machine Entanglements in de Brouwerij Fortuna te bewonderen zijn

De titel is dus: Machine Entanglements. Ben zeer benieuwd! Binnenkort gaan we er naar toe en ik kijk er naar uit!

Jaapje

Nu mijn achterbuurvrouw een weekje weg is, mag ik haar kat genaamd  Jaapje eten geven. Dat vind ik altijd erg leuk. Jaapje is namelijk een hele lieve, maar ook zeer eigenwijze kat. 

In de buurt wordt Jaapje Terror Jaap genoemd, omdat hij nogal eens met andere katten vecht. Eigenlijk moet ik zeggen: vocht. Want hij is rustiger geworden. En bij de laatste vechtpartij verloor hij zijn linker oog... 

Op deze foto heeft hij ze nog allebei:

Jaapje ligt elke dag bij mij in de veranda te slapen. Hij duldt mij wel, maar  ik moet wel rustig aan doen. Dus ik spreek 'm dan ook heel zachtjes toe: "Dag Jaapje, dag jongen..." En vaak krijg ik dan een zacht miauwtje...

"A cat has absolute emotional honesty: human beings, for one reason or another, may hide their feelings, but a cat does not." een zin van Ernest Hemingway.   En dat zal best wel kloppen. Een kat mag je of mag je niet, maar is altijd eerlijk.

Ik geloof, dat Jaapje mij wel mag. Maar ja... ik geef 'm dan ook elke dag voer. Bij hem thuis, maar nooit bij mij in de tuin of zo.

Dag Jaapje met je ene oogje... 

Elke dag om 08:00 laat ik 'm buiten en rond 18:00 roep ik 'm weer binnen voor zijn avondmaaltijd en om de nacht binnen door te brengen. 

Altijd jammer als de buurvrouw weer thuis is, want dan is het feest afgelopen.

Gelukkig zie ik hem wel dagelijks bij mij in de veranda.